فرزندم؛ هرگاه حس کردی که: نه! این با بقیشون فرق داره

چند لحظه مکث کن،

یه نفس عمیق بکش

و به خودت بگو: گو خوردی!‏

از نصایح یه حکیم بزرگی به فرزند نداشته ش!‏

بعد سؤالی که پیش میاد اینه که

آدما چطور میتونن بارها شریک زندگیشون – حالا تو بگو دوست دختر/دوست پسرشون ، پارتنرشون ، نامزدشون ، دوستشون ، همسرشون … –

رو عوض کنن

و بعد به زندگیشون ادامه بدن،

احساس زنده بودن بکنن،

احساس آدم بودم بکنن

مگه محبت/علاقه/عشق… هم یه چیزیه مثل روده، که هروقت پر شد یه جا یه جوری تخلیش کنی و بازهم از اول. بازهم ادامه ی زندگی

باز هم…

؟؟؟

×

این میل ِ مالکیت ِ لعنتی…