۱

آخرین قسمت هری پاتر رو نگاه کردم

هیچوقت نخوندمش

نمیدونم اون هایی که خوندنش چقدر باهاش گریه کردن

۲

امروز وقتی صدای انفجار و موج لرزشش احساس شد، ترس رو توی چهره ی آدم ها دیدم

نه که خودم نگران نشده باشم، اما ترس و هول شدن و شلوغ کردن نه. نه اون ۱-۲ باری که زلزله اومد و نه امروز

اما آدم هایی رو دیدم که با کلی کبکبه و دبدبه شون هول شده بودن و نگرانی توی چهره شون مشخص بود

چند ده یا حتا چند صد نفر کارشناس و مهندس و مدیر و پرسنل ایران خودرو که از ترس حمله ی هوایی و انفجار ریخته بودن توی محوطه ی شرکت

به مامان و بابا و فاطمه اس ام اس زدم

به مامان زنگ زدم، سر کلاس بود. گفتم از بابا خبر بگیر و بهم خبر بده. امروز پاسداران بوده یا پارچین؟

چند روز پیشا باهاش دعوام شد. خیلی حرف نمیزنیم

شاید یکی از اون غرور های احمقانه ی مردونه. زنگ نزدنم رو میگم

مثل هری پاتر و رون که هیچوقت همدیگه رو بغل نکردن

هرچند راستش دیگه خیلی همو نمیبینیم

۳

به فیلم هایی که مدت زیادی باهاشون همراه میشم یه حس خاصی پیدا میکنم. اونهایی که توشون یه مسیر هست. یه هم مسیر. جدا شدن دوستان. خیر و شر. انتظار. اون لحظه های آخر سیاهی ِ قبل از سپیدی

ماتریکس

ارباب حلقه ها

هری پاتر

…

۴

زندگیم خیلی شلوغ شده

وقت هیچ چیزی رو ندارم

نمیدونم

شاید هم تازه خلوت شده

از آدم ها

۵

یه ذره بچه بوده ها! +

دافی شده برا خودش! +

D: